Այսօր ֆուտբոլի միջազգային օրն է, բայց այն մեզ համար տոնական չէ
Այսօր ֆուտբոլի միջազգային օրն է, ու դրանով ամեն ինչ ասված է: Աշխարհում, միլիոնավոր մաչդիկ ապրում են այս խաղով, ունենում հույզեր, երջանկության ու հիասթափության օրեր:
Մեր ազգային առաջնությունով հպարտանալու առիթ շատ վաղուց չենք ունեցել, այն ի սկզբանե թույլ է եղել՝ զուրկ մրցակցության բաղկացուցչից, ու եթե մի կողմ թողնենք չնչին բացառությունները, ինտրիգային չի եղել: Սա ունի օբյեկտիվ պատճատ: Հայաստանը փոքր ու թույլ տնտեսություն ունեցող երկիր է, ու այստեղ դժվար է պատկերացնել ուժեղ ակումբներ, ըստ այդմ՝ ուժեղ առաջնության գոյություն: Մեր ֆուտբոլային պատասխանատուներն էլ շեշտը դրել են ոչ թե ուժեղ ակումբների, այլ ֆուտբոլային անհատականությունների վրա, ովքեր կհայտնվեն արտերկրի հեղինակավոր ակումբներում՝ ուժեղացնելով նաև մեր ազգային հավաքականը:
Այս առումով, կարծես, մեզ մոտ շատ բան ստացվել էր: Համենայն դեպս, Հենրիխ Մխիթարյանն ու Յուրա Մովսիսյանը հանդես են գալիս հեղինակավոր ակումբներում, որոնք ներկայացնում են եվրոպական միջինից բարձ ռեյթինգ ունեցող առաջնություններ:
Կան այլ գործոններ ևս, որոնք հույս էին ներշնչում, որ մեր հավաքականը հաջողություններ պետք է ունենա, լուրջ պայքար մղի ֆուտբոլի Եվրոպայի 2016-ի առաջնության եզրափակիչ փուլի ուղեգրերից մեկի համար: Սակայն՝ առաջատարների վնասվածքներ, բախտի պակաս, «խոպանչու» հոգեբանությամբ մարզիչ. այս բոլոր հանգամանքները, իսկ իրականում՝ հավաքականի անպատրաստ վիճակն ու հաղթանակի ոգու բացակայությունը հանգեցրել են նրան, որ մեր ընտրանին ունի ընդամնենը մեկ միավոր՝ երեք խաղում ու հաստատուն տեղ մրցաշարային աղյուսակի վերջին հորիզոնականում:
Ըստ այդմ, այսօրը տոնական չես համարի, ու հասկանում եմ նաև այն ֆուտբոլասերներին, ովքեր սոցցանցերում ու մասնավոր զրույցներում պահանջում են ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահի ու ազգային հավաքականի մարզչի հրաժարականը: Սակայն պաշտոնանկություններով հաստատ հարց չես լուծի, մանավանդ, որ չկա զարգացման տեսանելի ռեսուրս ու, անկեղծ լինենք, չկա նաև մեկ այլ գործարար, ով կհամաձայնի ստանձնել ֆուտբոլի ֆեդերացիայի ղեկը ու ֆոտբոլի վրա այնքան ներդում անել, ինչքան այսօր անում է Ռուբեն Հայրապետյանը:
Եթե ուզում ենք ունենալ լավ ֆուտբոլ, պետք է սկսենք մանկապատանեկան դպրոցներից, ֆուտբոլի ինֆրաստրուկտուրայի զարգացումից ու դրա աշխարհագրության մեծացումից: Այդ դեպքում գուցե տարիներ անց հիշենք, որ դեկտեմբերի 10-ը ֆուտբոլի միջազգային օրն է:
Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
-
Ասում են… Եթե չլիներ մեր չարամիտ միջամտությունը, ապա հայերի բացարձակ մեծամասնությունը, ըստ Սան Ստեֆանոյի պայմանագրի, հայտնվելու էր Ռուսաստանի պաշտպանության ներքո
-
Ասում են… Պարադիգմի կտրուկ փոփոխությունը և անցումը դեպի Եվրամիության հարթակ, մեր կարծիքով, անխուսափելիորեն կապված կլինի ՀՆԱ-ի անկման և հայկական բիզնեսին, տնտեսությանն ու Հայաստանի հասարակ քաղաքացիների կենսամակարդակին լուրջ հարվածների հետ։
-
Ասում են… Դոնալդ Թրամփի գլխավորած հանրապետական վարչակազմի ԱՄՆ-ում իշխանության վերադարձով Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո միջազգային գործընթացների Վաշինգտոնի ըմբռնումը նոր հարթություն է ձեռք բերել: Հունվարի 15-ին Սենատում այս հարցի վերաբերյալ նոր պետքարտուղար Մարկո Ռուբիոն շատ խոսուն հայտարարություններ արեց։
-
Ասում են Եթե ինչ-որ մեկը սեփական պատմությունը խեղաթյուրում է թշնամու բարեհաճությանը արժանանալու համար, նա հարգանքի արժանի չէ: Թուրքիան Հայաստանի հավերժական թշնամին է, նրանք հավերժական անեծքի տակ են հայոց կոտորածը կազմակերպելու համար:
-
Ասում են… «Զանգեզուրի միջանցքը» ներկայիս տեսքով մաքուր թուրքական պրոյեկտ է: Այդ միջանցքով Ադրբեջանը ոչնչից ստանալու է տարեկան 1,5 մլրդ դոլար եկամուտ, իսկ Թուրքիայի առջև բացվելու են Կասպից ծովի դարպասները, և մուտք է գործելու Կենտրոնական Ասիա
-
Ասում են Ռուսաստանի նախագահ Պուտինը Զանգեզուրի միջանցքի մասին ոչ մի նոր բան չի ասել Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմից հետո, որն ավարտվել է 2020 թվականի նոյեմբերի 9-ի հայտարարությամբ։ Միևնույն ժամանակ, հայտնի չէ, թե այս հարցում Հայաստանը, Ադրբեջանը, Իրանը, Ռուսաստանն ու Թուրքիան ինչպես են «ընտելանալու» միմյանց:
-
Ասում են… Ռուսաստանի տարածքին հեռահար ճշգրիտ զենքերով հարվածներ հասցնելու հնարավորություն ՈՒկրաինայի ԶՈՒ-ն չունի, հետևաբար, եթե հայտարարվում է, որ ՈՒկրաինային թույլատրվում է նման հարվածներ հասցնել, ապա դա նշանակում է, որ ՆԱՏՕ-ն ուղիղ մտնում է կոնֆլիկտի մեջ Ռուսաստանի հետ
-
Ասում են… Վլադիմիր Պուտինի այցն Ադրբեջան պատմական իրադարձություն էր, քանի որ այն նշանավորեց Հարավային Կովկասում Ռուսաստանի գլխավոր դաշնակցի փոփոխությունը։ Ավելի քան 30 տարի Հայաստանն այդպիսի դաշնակից էր, բայց հիմա որոշել է անցնել Արևմուտքի կողմը՝ ներառյալ Ֆրանսիան, ԵՄ-ը և ԱՄՆ-ը
-
Նիկոլն արգելել է իրեն նկարել Արարատների ֆոնին Ըստ մերձնիկոլական շրջապատից տարածվող լուրերի` կապիտուլյանտ ոչնչությունը հրահանգել է իր աշխատակազմի լուսանկարիչներին և օպերատորներին իրեն չպատկերել Արարատ լեռների ֆոնին:
-
Ասում են… Մի շարք երկրներում, ցավոք, նաև Հայաստանում մեծ խանդավառություն չկար այն հարցում, որ Ռուսաստանն ինչ-որ կերպ վերահսկեր Հայաստանով լոգիստիկ ճանապարհը Նախիջեւանի և Ադրբեջանի հիմնական տարածքի միջև։ Այստեղ, նախ և առաջ, Թուրքիայի շահն է
-
Ասում են… Ես հստակ ասել եմ՝ նյութական որևէ ակնկալիք, կլինի կազմակերպություն կամ անձ, եթե ինքը ներգրավված է այս շարժմանը, չի կարող ունենալ, սկսած ինձնից, փոխարենը՝ մենք բոլորս կստանանք Հայրենիք ու Պատիվ
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
Տարածաշրջանային
Հայաստանը «ստանալու» Թուրքիայի ամենաիրատեսական տարբերակը մնում է «փափուկ ուժը»
Ի՞նչ է ուզում անել Թուրքիան պանթուրքիստական խելացնոր գաղափարն իրագործելու համար։Դեռևս նախկին ԱԳ նախարար Ահմեդ Դավութօղլուն տվել է Թուրքիայի ռազմավարական խորության գաղափարը, որով մերձավոր տարածաշրջանային գոտին ներառում էր Հարավային Կովկասը, Բալկանները, Մերձավոր Արևելքը, և Միջերկրածովյան-Էգեյան գոտին...
